Από τα μικρά ψαράκια των ρηχών νερών ξεχωρίζουν οι σαλιάρες ή γληνιά, γλίνους, λεβέρες, σαλιακούδες. Με περίεργο ύφος φαινομενική αδιαφορία για το ποιός πλησιάζει, οφείλουν τους μεγάλους τους πληθυσμούς στο ότι δεν ...τρώγονται.
Αποτελούν τη χαρά για το παιδικό ψάρεμα,αλλά μέχρι εκεί.Είναι σιχαμερά στην επαφή λόγω της βλέννας στο σώμα τους και άνοστα με γεύση λασπίλας!
Οι σαλιάρες είναι από τους λαμπρούς αποικοδομητές της θάλασσας.
βλέννιοι βλέννιοι
blennius sp
οικ. βλεννίδες
f. blenniidae
Το δέρμα τους είναι λεπτό με πολύ μικρά ή καθόλου λέπια και αλειμένο πάντα με τη γυαλιστερή τους βλέννα. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο είναι κοντό με αγκαθωτές ακτίνες όπως και τα κοιλιακά που αποτελούνται από 1 αγκαθωτή ακτίνα και 2-3 μαλακές, λεπτές σαν κλωστές. Το δεύτερο ραχιαίο και το εδρικό είναι πολύ μακρυά, γενικά τα πτερύγιά τους δείχνουν σαν κρόσια, σ’ όλο τους το σώμα. Στο κεφάλι έχουν συχνά μικρές κεραίες, κρεάτινες σκληρές. Δεν έχουν νηκτική κύστη.
Μοιάζουν κάπως με κωβιούς όμως και ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά απ’ τον τρόπο που κολυμπούνε και χρησιμοποιούν τα λεπτά τους πτερύγια αδιάκοπα ενώ οι κωβιοίπροχωρούνε με πήδους και κολλούνε, και το σώμα τους είναι πλατυκωτό.
Ζούνε σε πολύ ρηχά νερά, στους μώλους και στ’ απορρίμματα και τα φύκια του λιμανιού, είναι σαρκοφάγες και λαίμαργες ξετρυπώνουν το κεφάλι απ’ τις τρύπες τους και αρπάζουν μικρά μαλάκια και ψαράκια, τα κομματιάζουν ανάμεσα στα μικρά, πλακωτά δοντάκια τους που είναι στρωμένα σα λίμα και το σκληρό, χοντρό πάνω χείλος τους. Γεννάνε την άνοιξη και το καλοκαίρι στρώνει τ’ αυγά η θηλυκιά που είναι σα ζελατίνα κάτω από πέτρες κι η αρσενικιά τα προσέχει και τ’ ανεμίζει με τα πτερύγιά της.
μια μικρή δράκαινα μας υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα ψάρια!
