23 Ιουν 2012

δράκαινα,Trachinus draco





Ένα δηλητηριώδες είδος, η μεγαλοδράκαινα μπορεί να αποβεί επικίνδυνη επειδή θάβεται στην άμμο όπου περιμένει το θήραμά της. Ο ανυποψίαστος λουόμενος τότε διατρέχει τον κίνδυνο κακού τσιμπήματος αν πατήσει στη σπονδυλική της στήλη το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο.
Αν και σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, ένα τέτοιο τσίμπημα είναι πολύ επίπονο, αυτό το ψάρι δεν είναι κανονικά τόσο επικίνδυνο.
Το μήκος της μπορεί να φτάσει 20-40 εκατοστά. Ζει σε αμμώδεις λασπώδεις βυθούς, σε ρηχά νερά το καλοκαίρι και το χειμώνα σε βαθύτερα.
Μισοκρυμμένη μέσα στην άμμο αφήνει έξω τα μάτια της και τα αγκάθια της ράχης της που είναι δηλητηριώδη και επιτίθεται στα θηράματα της που είναι μικρά ψάρια, μαλακόστρακα, μαλάκια.
Το δηλητήριο της είναι επικίνδυνο και για τον άνθρωπο γιατί έχει αιμολυτική δράση προκαλώντας ισχυρό πόνο και πρήξιμο (αντίδοτο θεωρείται το υπερμαγγανικό κάλιο και το πολύ ζεστό νερό).








φωτογραφίες στο Κοχύλι,Λίμνη Ευβοίας, Ιούνης 2012

γλώσσα στη θάλασσα,solea vulgaris, solea solea

αν δεν τη βλέπεις ...δεν πειράζει

γλώσσα στη θάλασσα,solea vulgaris, solea solea
Μήκος: 0,30-0,50 η κοινή και 0,15-0,20 η κίτρινη.
 
Χρώμα: καφετί ανοιχτό, γκριζοπράσινο η μεγάλη με καστανές κηλίδες σκόρπιες και μια μαύρη σειρά χαρακτηριστική στην άκρια τουθωρακικού πτερυγίου τής πάνω πλευράς, η μικρή κιτρινωπή, με πιο μικρές κηλίδες σκούρες γκρίζες. 
Το σώμα τους είναι πλακουτσωτό. Γεννιούνται σε σχήμα όπως των ψαριών συνηθισμένο μακρουλό, με μάτια κανονικά στις δυο πλευρές του κεφαλιού. Μεγαλώνοντας αρχίζουν να κολυμπούνε πλαγιαστά, σέρνονται στο βυθό, χώνονται στην άμμο, στη λάσπη και λίγο-λίγο το ένα μάτι μετατοπίζεται απ’ τη μια πλευρά κοντά στο άλλο, στη δεξιά πλευρά στιςγλώσσες, σε άλλα παρόμοια είδη αριστερά, το κάτω μέρος μένει τυφλό. Γίνεται δηλαδή προσαρμογή σύμφωνα με τον τρόπο ζωής, καθώς κυνηγούν τα διάφορα καρκινοειδή, μαλάκια, σκουλίκια, μικρά ψάρια πάνω στην άμμο. Τις προστατεύει συγχρόνως ο χρωματικός μιμητισμός, η επάνω πλευρά τους παίρνει χρώμα παρόμοιο με το βυθό και με το περιβάλλον. Το δέρμα της τραχύ, με λέπια μικρά και σκληρά.
 
Ζούνε σε βαθειά νερά, 80 μ. και πάνω, γεννούνε το χειμώνα, τα αυγά τους πλέουν στην επιφάνεια και αποτελούν μέρος του πλαγκτού. 
Ψαρεύονται με δίχτυα, τη νύχτα με καμάκι πυροφάνι. Το κρέας τους είναι άσπρο πολύ νόστιμο.


Λύχνος



Εντυπωσιακά "άσχημο", φαινομενικά νωθρό και με ευκινησία παλαιστή σούμο. Στη πλάτη έχει δυο αγκάθια-κερατάκια , χωρίς δηλητήριο αλλά απειλητικά για το "καθάρισμα"
 Αυτό είναι ένα ψάρι που ξοδεύει πολύ χρόνο στο να θάβεται στην άμμο. Προσαρμόζεται τέλεια για αυτό και κάθεται έτσι μεγάλο χρονικό διάστημα ώσπου να κολυμπήσει ξανά. Όταν θάβεται να κυνηγήσει, η γλώσσα του που μοιάζει με σκουλήκι, προεξέχει απο την άμμο και περιμένει τα μικρά ψάρια να περάσουν . Αν κάποιο ψάρι κάνει λάθος και περάσει κοντά, το αρπάζει με τη γλώσσα του και το βάζει στο ανοιχτό στόμα του. 
 Λύχνος, Uranoscopus scaber



22 Ιουν 2012

το άνθος του χταποδιού


φοβισμένο στο βυθό ασπρίζει , τυλίγοντας τα πλοκάμια σε πέταλα.
Δεν γνωρίζει ακόμα το ότι είναι πολύ μικρό για να είναι επιθυμητό.




σου χαρίζω ένα κυδώνι


Αρνείται πεισματικά να ανοίξει, φοβάται το κάθε άγγιγμα, δεν αντιστέκεται στο λεπτό μαχαίρι και χαρίζει στο ουζάκι μια διαφορετική διάσταση.
Τόσο καιρό ανέμελο κάτω από την άμμο, θυσία στον κάθε λιμασμένο περίεργο βουτηχτή.

 Cardiidae (Cockles)



χορεύοντας με τα κτενοφόρα


η εκπληκτική αιθέρια δομή τους, τα κάνει ξεχωριστές αξιοθαύμαστες οντότητες μέσα στη θάλασσα.
Comb Jellyfish ( Phylum Ctenophora )

7 Ιουν 2012

κοχύλι και σπόγγος

ότι και να ψάχνει δυσκολεύεται, αλλά ποιός του είπε να πάει εκεί;
Αυτό έχει το λόγο του, που όσο και να μη τον καταλαβαίνω ,φαίνεται σημαντικός.
Σημαντικός αλλά , άβολος.

το μυστήριο της κότας

τι θέλει το πόδι της κότας στο βυθό;
ποιός καρζχαρίας την έφαγε και ..έφτυσε τα ποδάρια;
έκανε κάποιος βουντού στη παραλία;
με μια μικρή αναζήτηση στο ίντερνετ το μυστήριο λύθηκε:
λέει ο αυτόπτης μάρτυρας λοιπόν:

Απο ότι ξέρω και έχω δει να ψαρεύουν μπροστά μου με πόδια κότας με το
που πάει το χταπόδι απλώς το γραπώνει και δεν το αφήνει μέχρι να
αισθανθεί κίνδυνο (για αυτό το λόγο το σέρουν απαλά και σταθερά προς
τα έξω).Και μιλάμε για χταπόδια αρκετά σεβαστού μεγέθους!!